Przed wypadkiem pracowałem za granicą. Po powrocie do Polski, ostatniego dnia wakacji doszło do wypadku motocyklowego w mojej wsi. Wypadku nie pamiętam, 5 tygodni przebywałem w śpiączce. Po wybudzeniu byłem w szoku i nie wiedziałem co się dzieje. Nie rozumiałem dlaczego leżę w szpitalu, nie mogę ruszać nogami i nie mogę mówić. Przez wiele tygodni byłem podłączony do aparatury. Spędziłem 7 miesięcy w szpitalu. Nie miałem praktycznie żadnej rehabilitacji. Zostałem wypisany w tak złym stanie, że nawet nie potrafiłem się przesiąść z łóżka na wózek. Znajomi, którzy widzieli mnie w tym stanie myśleli, że ja umrę. W wyniku wypadku zostałem sparaliżowany od odcinka piersiowego w dół. Nie mam żadnej stabilizacji tułowia. Cały czas na wózku muszę podtrzymywać się rękoma. Przed wypadkiem byłem bardzo aktywnym 20 latkiem. Od zawsze w moim życiu był sport i ciężka praca. Pasjonowałem się piłką nożną, siatkówką, sportami walki i oczywiście motoryzacją. Uwielbiałem wszystko, co związane było z szybkością i aktywnością fizyczną. Zawsze miałem liczne grono znajomych. Po ukończeniu szkoły średniej wyjechałem zagranicę do pracy. Kiedy wróciłem do kraju wydarzył się ten tragiczny wypadek, który na zawsze zmienił moje życie. Mój związek się rozpadł, większość znajomych nie umiała sobie poradzić z tym co się stało i odwrócili się ode mnie. Od wypadku minęło prawie 10 lat. To były ciężkie lata, bez rówieśników, w samotności. Dziś trenuję i wzmacniam swoje ciało. Co jakiś czas wracam do sportu siłowego, mimo mojego stanu. Niestety jestem częstym gościem w szpitalach. Po wypadku miałem dwukrotnie operowany kręgosłup. Cierpiałem na liczne odleżyny, które uniemożliwiały mi rehabilitację. Mam za sobą kilka operacji odleżyn, przenoszenia płatów mięśniowych na inne miejsca. W następstwie braku ruchu wdały mi się w organizm skostnienia około szkieletowe bioder i kolan, co przez wiele lat ograniczało mój zakres ruchowy. Byłem operowany kilka razy z powodu ropni, tylko w przeciągu ostatniego roku pięciokrotnie. W wyniku błędnego leczenia i złego prowadzenia mój staw biodrowy po prostu zgnił. Groziła mi amputacja. Nie wyraziłem zgody. Wiele miesięcy starałem się o przyjęcie do jednego z najlepszych oddziałów ortopedycznych w Polsce. Zostałem przyjęty na odział leczenia trudnych ran w Otwocku pod Warszawą. Operowali mnie dwukrotnie. Został usunięty cały prawy staw biodrowy. Zastąpiono go gąbkami w ciele, usunięto stan zapalny. Wyprostowali mój stan zdrowia. Jestem 3 miesiące po operacji i czuję się znacznie lepiej. Bardzo powoli wracam do mojej sprawności sprzed miesięcy, odratowano mi nogę, ale po usunięciu biodra jestem mniej sprawny i mniej aktywny fizycznie. W czasie pobytów w szpitalach schudłem prawie 10kg. Wdały mi się kolejny raz odleżyny. Przede mną znów wielomiesięczne i kosztowne ich leczenie. Przez to, że w wieku 20 lat nie byłem zatrudniony w Polsce i nie miałem ubezpieczenia nie mam prawa do renty. Nie mam warunków żeby odpowiednio zadbać o siebie. Przez te lata po wypadku mam za sobą przepracowane 2-3 lata pracy, gdzie dla wieku 30 lat jest wymagane 4-5 lat. Staram się być bardzo aktywną osobą. Mieszkam na wsi. Staram się samodzielnie wykonywać remonty i prace fizyczne. Nie boję się pracy. Staram się żyć jak wcześniej. Nie szukam wymówek, staram się szukać rozwiązań. Dlatego postanowiłem prosić o wparcie, bo wiem, że z pomocą dobrych osób, będę mógł poprawić swój stan zdrowia i żyć aktywnie pomimo swojej niepełnosprawności.
